دوست خدا

روز اوّل روز عید فطر است و اعمال آن چند چیز است  :
اوّل آنکه بخوانى بعد از نماز صبح و نماز عید آن تکبیراتى را که در شبش بعد از نماز فریضه مى خواندى 
دوّم آنکه بخوانى بعد از نماز صبح دعائى را که سید روایت کرده اَللّهُمَّ اِنّى تَوَجَّهْتُ اِلَیک بِمُحَمَّدٍ اِمامى الخ و شیخ این دعا را بعد از نماز عید ذکر فرموده 
سوّم بیرون کردن زکوة فطره است از هر سرى صاعى پیش از نماز عید به تفصیلى که در کتب فقهیه است و بدانکه زکوة فطره واجب مؤ کد است و شرط قبولى روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال دیگر است و حق تعالى آن را مقدّم بر نماز ذکر فرموده در این آیه شریفه قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَکى وَ ذَکرَاسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى 
چهارم غسل است و بهتر آن است که اگر ممکن شود از نهر غسل کنى و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عید چنانچه شیخ فرموده و در جزء روایتى است که غسل را در زیر سقفى بکن و چون خواستى غسل کنى بگو :

اَللّهُمَّ ایمانا بِک وَتَصْدیقا

خدایا بخاطر ایمان به تو و تصدیق

بِکتابِک وَاتِّباعُ سُنَّةِ نَبیک مُحَمَّدٍ صَلّى اللّهُ عَلَیهِ وَ الِهِ 

کتاب تو و پیروى از روش پیغمبرت محمد صلى اللّه علیه و آله

پس بسم اللّه بگو و غسل کن و چون از غسل فارغ شدى بگو:

اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ کفّارَةً لِذُنُوبى وَطَهِّرْ

خدایا قرارش ده کفاره گناهانم و دین و مذهبم را

دینى اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الدَّنَسَ 

پاک گردان خدایا دور کن از من چرکى را

پنجم پوشیدن جامه نیکو و به کار بردن بوى خوش و رفتن به صحرا در غیر مکه براى نماز کردن در زیر آسمان 
ششم پیش از نماز عید در اوّل روز افطار کنى و بهتر آنست که به خرما یا به شیرینى باشد و شیخ مفید فرموده مستحب است تناول کردن مقدار کمى از تربت سیدالشهداء علیه السلام که شفا است از براى هر دردى 
هفتم آنکه چون مهیا شدى از براى رفتن به نماز عید بیرون نروى مگر بعد از طلوع آفتاب و آنکه بخوانى دعاهائى را که سید در اقبال نقل کرده از جمله از ابوحمزه ثمالى روایت کرده از حضرت امام محمّد باقرعلیه السلام که فرمود بخوان در عید فطر و قربان و جمعه وقتى که مهیا شدى به جهت بیرون رفتن به نماز این دعا را:

اَللّهُمَّ مَنْ تَهَیاءَ فى هذَا الْیوْمِ اَوْ تَعَبَّاءَ اَوْ اَعَدَّ

خدایا هر که آماده شده در این روز یا مهیا

وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ اِلى مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ

و مستعد و مجهز گشته براى ورود به یکى از مخلوقاتت به امید جایزه و صله و بهره ها

وَعَطایاهُ فَاِنَّ اِلَیک یا سَیدى تَهْیئَتى وَتَعْبِئَتى وَاِعْدادى

و عطاهاى او ولى اى آقاى من تنها بسوى تو است آمادگى و تهیه

وَاسْتِعْدادى رَجاَّءَ رِفْدِک وَجَوائِزِک وَنَوافِلِک وَفَواضِلِک وَفَضاَّئِلِک

و استعداد و تجهیز من به امید جایزه و صله ها و بهره ها و بخششها و فضلها

وَعَطایاک وَقَدْ غَدَوْتُ اِلى عیدٍ مِنْ اَعْیادِ اُمَّةِ نَبیک مُحَمَّدٍ صَلَواتُ

و عطاهاى تو و بامداد کردم در عیدى از عیدهاى امت پیامبرت محمد که درودهاى تو

اللّهِ عَلَیهِ وَعَلى الِهِ وَلَمْ اَفِدْ اِلَیک الْیوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ

بر او و برآلش باد و البته ورود من بسوى تو نه به امید کردار شایسته اى است که بدان اطمینان داشته و پیشکش آورده

وَلا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَمَّلْتُهُ وَلکنْ اَتَیتُک خاضِعاً مُقِرّاً بِذُنُوبى

باشم و نه اینست که به مخلوقى رو کرده و آرزومندش باشم بلکه با حال خضوع به درگاه تو آمده و معترف به گناه

وَاِساَّئَتى اِلى نَفْسى فَیا عَظیمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ اِغْفِرْ لِىَ الْعَظیمَ مِنْ

و بدى خود بر نفس خویشتنم پس اى خداى بزرگ . . . . . . . . بیامرز بزرگ گناهانم را زیرا

ذُنُوبى فَاِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ اِلاّ اَنْتَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ یا

نیامرزد گناهان بزرگ را جز تو اى که معبودى جز تو نیست اى

اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

مهربانترین مهربان